AHMET ARİF - ANADOLU

 Beşikler vermişim Nuh'a

   Salıncaklar, hamaklar,
   Havva Ana'n dünkü çocuk sayılır,
   Anadoluyum ben,
   Tanıyor musun ?

   Utanırım,
   Utanırım fıkaralıktan,
   Ele, güne karşı çıplak...
   Üşür fidelerim,
   Harmanım kesat.
   Kardeşliğin, çalışmanın,
   Beraberliğin,
   Atom güllerinin katmer açtığı,
   Şairlerin, bilginlerin dünyalarında,          
   Kalmışım bir başıma,
   Bir başıma ve uzak.
   Biliyor musun ?

   Binlerce yıl sağılmışım,
   Korkunç atlılarıyla parçalamışlar
   Nazlı, seher-sabah uykularımı
   Hükümdarlar, saldırganlar, haydutlar,
   Haraç salmışlar üstüme.
   Ne İskender takmışım,
   Ne şah ne sultan
   Göçüp gitmişler, gölgesiz!
   Selam etmişim dostuma
   Ve dayatmışım...
   Görüyor musun ?

   Nasıl severim bir bilsen.
   Köroğlu'yu,
   Karayılanı,
   Meçhul Askeri...
   Sonra Pir Sultanı ve Bedrettini.
   Sonra kalem yazmaz,
   Bir nice sevda...
   Bir bilsen,
   Onlar beni nasıl severdi.
   Bir bilsen, Urfa'da kurşun atanı
   Minareden, barikattan,
   Selvi dalından,
   Ölüme nasıl gülerdi.
   Bilmeni mutlak isterim,
   Duyuyor musun ?
 
   Öyle yıkma kendini,
   Öyle mahzun, öyle garip...
   Nerede olursan ol,
   İçerde, dışarda, derste, sırada,
   Yürü üstüne - üstüne,
   Tükür yüzüne celladın,
   Fırsatçının, fesatçının, hayının...
   Dayan kitap ile
   Dayan iş ile.
   Tırnak ile, diş ile,
   Umut ile, sevda ile, düş ile
   Dayan rüsva etme beni.

   Gör, nasıl yeniden yaratılırım,
   Namuslu, genç ellerinle.
   Kızlarım,
   Oğullarım var gelecekte,
   Herbiri vazgeçilmez cihan parçası.
   Kaç bin yıllık hasretimin koncası,
   Gözlerinden,
   Gözlerinden öperim,
   Bir umudum sende,
   Anlıyor musun ?

Bilmeni İsterim ki

 “Nihal...

Gitmedim. Gidemedim. Artık yaşlandım mı, kafayı mı oynattım, yoksa başka bir adam mı oldum, nasıl istersen öyle düşün. Bilemiyorum. Ama birkaç gündür içime yerleşen yeni adam gitmeme izin vermiyor. Nolur sen de gitmemi isteme. Anladım ki artık beni İstanbul’a çağıran bir şey yok. Her yerde olduğu gibi orada da her şey yabancı bana. Bilmeni isterim ki, senden başka yakınım yok. Seni her dakika, her saniye özlüyorum. Ama gururum el vermediği için hiçbir zaman söyleyemiyorum. Senden ayrılmanın benim için ne derece korkunç hatta olanaksız olduğunu çok iyi biliyorum. Tıpkı artık beni sevmediğini bildiğim gibi. Biliyorum, eski günlere dönemeyiz. Gerek de yok buna. Beni bir uşağın gibi, bir kölen gibi yanına al. Ve hayatımıza senin istediğin gibi de olsa devam etmemize izin ver. Beni affet...”

Bir Üstad

 Ben sana her özlemimde Yozgat Sürmelsini  istedim radyodan çalsınlar diye ….
Ben kavuşamadıklarımda sana Zahidemi dinledim sustum ….
Anladım kavuşamamak asıl Zahideyle üstad arasındaymış …
Her mutluluğumuzda şelpeleriyle süslediği oyun havalarını dinledim üstadımın …
Ben seninle ne yaşadıysam hep Neşet Ertaş’ın türküleriyle harmanladım …
Şimdi yok ve ben eksik kaldım …
Ben Neşet Ertaşla sevdim seni …
Bir Sen gittiğinde , Bir Üstadı uğurlarken ağladım ….

Murat..

Yaşlı bir kızılderili ne kadar yanılabilir?

 Rutubetli ve mavinin ağırlığından Bir türlü kurtulamayan bir gecede

İki tekerleğin üstünde ve saatte 100 km'nin biraz üzerinde ilerleyen bir erkeğin
Vücuduna çarpan gece böceklerinin bıraktığı izlerin
O şehrin başka bir yerinde, belirsiz bir kadının geceye dair yaptığı resme çok benzemesi
Gece böceklerinin kaderini ne kadar hafifletebilir ki..?
Yaşlı bir kızılderilinin dediği gibi
Hayatın insana sunamadıklarını mı sunar?
Yoksa bir radyo dinleyicisinin dediği gibi,
Tıpkı diğer tüm şeyler gibi
Sanat da sadece seks için midir?
Yaşlı bir Kızılderili
ne kadar yanılabilir?

Toygar IŞIKLI 

Yalan ..

Lan bir öpücükle geçecek yalanlar söylüyoruzda, öpmüyoruzya geçecek diye. Hay ben öyle hayatın...

Ne vardı ki ; bu kadar arada bırakacak beni. Bazen çekip gitsem diyorum, arta kalan zamanlarda geride kalanlara acıyorum. Hep en sonunda geride kalan ben oluyorum. Acınacak hale geliyorum. Korkuyorum ...